
Pensioen-paarden
![]() |
Elliot
1 mei 1986
Elliot is het derde veulen van Minka. Hij lijkt heel veel op zijn grootvader, de bekende Ramano. Het is een grote E-pony. In zijn beginjaren werd Elliot als privépony gebruikt op concours. Later werd hij gebruikt op de manege en hebben zowel kinderen als volwassenen op hem leren rijden. Door zijn Arabierenafstamming was het een prachtige verschijning. Ook springen kon hij geweldig.
In het jaar 2012 maakte hij tijdens een van de buitenritten een verkeerde stap. In eerste instantie wisten we niet wat er aan de hand was; de dierenarts dacht aan een hersenbloeding. Hij bleef namelijk rondjes draaien. We vreesden voor zijn leven. Gelukkig was dit niet het geval en later is door een andere dierenarts een scheur in zijn knieband geconstateerd. Er kon niet meer op hem gereden worden, maar verder was hij kerngezond. Zo is Elliot in 2012 in de Stichting opgenomen. Samen met zijn zus Carmen geniet hij van zijn verzorging, zijn slobber (hij heeft hele slechte kiezen, waardoor hij niet meer zo goed kan eten) en zijn dagelijkse weidegang. |
|
Fellow
9 juni 1987
Fellow is het vierde veulen van Minka. Hij is ingereden door Debby Luysterburg. Fellow werd pas na zijn 15e levensjaar een beetje makkelijker om te rijden; daarvoor heeft hij menig ruiter/amazone wat angstige uurtjes bezorgd. Zo kon hij vanuit het niets in galop aanspringen met hier en daar een flinke bok erbij. Dit doed hij sporadisch nog wel eens.
Fellow moet nog altijd een keer of 3 in de week gewassen worden, hij vindt het namelijk heerlijk zich onder te poepen of erin te gaan liggen.
Kon hij vroeger nooit met een andere pony in de wei, met de komst van manegepony Surprice is dit veranderd. Hij was en is helemaal verliefd op haar!
Momenteel wordt Fellow nog 2 uurtjes in de week afgetraind. Hij vindt dit nog steeds erg leuk. Mochten we zien dat dit veranderd, gaat ook hij op volledige rust. Sinds 2013 is hij opgenomen in de Stichting.
|
![]() |
Promise8 juni 1997
Helaas had Promise in 2014 opnieuw pecht. In dit jaar heeft ze haar achillespees gescheurd. Hoe dit gebeurd is, is tot op de dag van vandaag nog steeds niet duidelijk. De diagnose die gesteld werd luidde: waarschijnlijk niet meer op te rijden. Zet haar maar een jaar in de wei en neem dan een besluit wat je met haar wil doen (afhankelijk van hoe het met haar ging). Echter, Rob van Nassau - destijds de hoefsmid van manege Vosmaer - gaf Wilna na een jaar en zes maanden het advies te gaan trainen met haar. Ook de dierenarts zag dit wel zitten. Na veel trainen is ze nu zo ver dat ze weer redelijk mee kan doen met de les (hooguit 2 uurtjes per week met een ervaren ruiter en in een rustig tempo). Gelukkig heeft de stichting onlangs besloten dat ze mocht worden opgenomen. Ze mag zich dus vanaf mei 2019 officieel half pensioenpaard noemen! |